Deze Amerikaanse cracker wil wel heel graag “zwart” zijn

Zeg je black culture, dan zie je witte Amerikanen vaak meteen opleven als het over muziek, mode en slang gaat. Want eerlijk is eerlijk: veel van wat vandaag als “hip” of “urban” doorgaat, komt rechtstreeks uit de zwarte gemeenschap. Denk aan rapmuziek, streetwear, dansmoves en straattaal. Als het maar een beetje edgy is en lekker klinkt, dan wordt het snel opgepikt.

Ook kapsels zoals cornrows en afros worden ineens "fashionable" zodra een witte celebrity ze draagt. En soul food – ooit afgekeken van oma’s uit het zuiden – staat nu op hippe menukaarten als “comfort food met een twist”.

En die culturele toe-eigening – het wel nemen van de stijl, maar niet van het verhaal erachter – blijft toch een beetje pijnlijk. Black culture is immers niet alleen een moodboard voor marketing. Het is erfgoed.

Daar zouden onze witte Amerikaantjes best een beetje rekening mee mogen houden. Verplaats je eens in de sneakers van iemand van kleur. Oh, en neem dat dan niet te letterlijk, white boy.