Kort lontje, me kontje!

We zijn vandaag toch al bezig om oude koeien uit de sloot te halen en om daar even op in te haken ontving ik vandaag deze column in mijn mailbox van VK Partner in Crime Kyle Cumshot. Die Hard VK-ers van het eerste uur kunnen Kyle zich misschien nog wel voor de geest halen, maar na de zoveelste advocatenbrief is Kyle ondergedoken. Nu weer uit zijn schuilkelder en hij maakt zich druk over een campagne van SIRE. Lezen dus stelletje luie flikkers!

Kort lontje, me kontje! Nee, dan de SIRE. Die hebben even besloten dat wij met z’n allen een te kort lontje hebben. Dat we te snel kwaad worden. Dat we niks meer kunnen hebben. En dus maken ze daar een campagne over, dat wij een te kort lontje hebben. Nee, verwende over-de-balk-smijters-van-nuttig-geld, dat korte lontje moet je niet aanpakken. Dat lontje is een symptoom, eikels! Je moet naar de oorzaak van dat korte lontje. De roots! En wat is die oorzaak dan? Ik zal het je vertellen. Jullie! Jullie zijn de oorzaak! Al die sukkels met hun ‘leven-en-laten-leven’ en ‘omzien-naar-mekaar’ mentaliteit! Jullie horen niet een maatschappij waar gewerkt wordt! Waar mensen het druk hebben! En geen tijd hebben voor geklootfiool op de snelweg, voor kasplanten die niet kunnen insteken, voor bejaarden op fietsen en wie weet wat voor minkukels nog meer! Dat is het! SIRE zou geen campagne over korte lontjes moeten maken, maar tegen de verminkukeling van de maatschappij. Ik zie het al helemaal voor me, die campagne. We horen een leuk muziekje. Iets Hollands, iets schlagerachtigs, een wolkje Volendam. De camera daalt af op de linkerbaan van een snelweg. In de berm zien we een bordje ‘100’ met een streep erdoor voorbij flitsen. Snel benaderen we een autootje van de achterkant. Een echte truttenbak. Zo’n Seat Marbella of een andere veredelde brommobiel. Achter het stuur zit een wijf. Je weet wel. Zo’n troela die krampachtig over het stuur zit gebogen, de neus tegen de voorruit geplakt en de – ongetwijfeld – gesandaalde voet verbeten halverwege het gas, de teller op tachtig houdend. Zo’n type. De trut sukkelt een tijdje door, met achtergrondmuzakje en al, als er bruut één Hummer de zijkant en een tweede de achterkant in ramt. Het hoofd van het wijf stoot tegen de ruit en een regen van bloed spuit, onder begeleiding van een angstschreeuw die meer wegheeft van een rochel dan een uitroep, uit de nasale grotten. Het volgende moment wordt het portier ruw geopend en een geschoeide hand pakt het wezen bij de strot. Ze wordt hard op de grond gesmeten en de eerste gelaarsde schop treft precies die kloteplek op het middenrif. Ze proest naar adem terwijl ze angstig opkijkt naar tien bullebakken van kerels gehuld in zwarte overalls en gewapend met ploertendoders. Op hun borst staat ‘MRT’. De grootste van het stel smijt zijn helm af en vloekt in het gezicht van het wijf: ‘Wij zijn het Minkukel Response Team! Je bent schuldig bevonden aan het opzettelijk ophouden van mensen die wel weten waar hun gas zit. De snelweg is niet voor rollators, kuthoer! Als je dertig wil rijden, doe je dat maar lekker op een woonerf! Je bent hierbij veroordeeld tot Minkukel op straffe des doods!’ Dan rochelt hij in haar gezicht, neemt een stap terug en blijft haar in minachting aankijken terwijl de negen andere hun ploertendoders in een – haha – moordend tempo op haar waardeloze gelaat laten neerkomen. De aftiteling luidt: Minkukels zijn de puist op de reet van de maatschappij. Rij door. Of ga dood! www.minkukelsmoetendood.nl. En dan wordt het natuurlijk een hele campagne. Waarbij vooral fietsers het moeten ontgelden. Door rood rijden? Ploertendoder! Vier dik de dijk op? Ter plaatse kapot slaan! Van links komen en dan nog vinden dat je voorrang hebt? Eerst verkrachten, dan dood! Maar ik kan me voorstellen dat jij, in al je kalmte en vredelievendheid, dit idee wel erg ver vind gaan. Dat je zoiets hebt van: nounounou, is dat nou nodig? Kunnen we er niet over praten? In dat geval moet ik zeggen: JE BENT EEN MINKUKEL! DOOD!!! DOOOOOOOOD! WAHAHAHHAHA!