De Duitse vioollerares van Jochem Myjer was er eentje van de oude stempel

We weten niet of het nog steeds zo is, maar "vroeger" waren de leraren en leraressen Duits niet om naar huis over te schrijven. Had je net bij geschiedenis geleerd over de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, zat je het lesuur later echt gewoon in een soort strafbank. De leraar van Ome Steve zette tijdens so's graag klassieke muziek op en liep dan met een aanwijsstok door het lokaal. En als je even naar buiten zat te kijken of te denken aan je avonturen in het fietsenhok, dan kletterde die aanwijsstok keihard op je tafel en werd er iets in het Duits naar je geschreeuwd. Bijdehand daarna vragen wat er aan de hand was en vragen wanneer je opa zijn fiets terug kreeg deed je ook maar een keer, want vervolgens kon je een weekje lang nablijven. Jochem Myer kent ook zo'n verhaal, maar bij hem was het zijn Duitse vioollerares. Bekijk ook zeker de Bonaire meneer, imitatie Lange Frans en nog eentje dan om helemaal bij te zien met geweldige grappen en grollen van Jochem die de laatste weken keihard rond gingen.