Tot de dood ons scheidt, of tot de wind onze ringen meeneemt

Aaaah, wat lief. Een trouwerij. Mensen die zich helemaal hebben opgedoft, tante Varya die op een speciale stoel moet zitten. Heh, Varya? Ja, klopt. Dit is geen Engelstalig land. Dit is een Russischtalig land. Rusland zelf, Oekraïne, Bulgarije, Moldavië, wat zou het zijn? In elk geval een plek waar ook gewoon de zon schijnt en de wind waait.

Vooral dat laatste is cruciaal bij dit huwelijk. Er loopt namelijk een meisje met een paar mooie ballonnen aan het doosje met trouwringen. Je voelt misschien al een beetje aan wat er staat te gebeuren, en je zult zéker niet teleurgesteld zijn. De bruid en bruidegom zullen niet al te blij zijn, maar boos worden op de ‘mooiste dag van je leven’, doe je natuurlijk ook niet. Wel een goed verhaal voor bij de familieborrel. Een moment dat zeker iedereen zich zal herinneren. Aanzoek met ringen, huwelijk zonder ringen. Het zou zomaar een liedje van Bløf kunnen zijn. Via.