Over naar het Italiaanse Brescia. Geen toeristenkermis zoals Venetië, Milaan of Rome, maar een rauwe Italiaanse stad waar de charme in de details zit. Smalle straten die zich als een kronkelig web door het centrum trekken. Romeinse ruïnes, check. Kathedralen die groter zijn dan je toekomst, dubbelcheck. Maar het zijn vooral die nauwe doorgangen die het ’m doen: je loopt van koele schaduw naar fel zonlicht, van stilte naar het geroezemoes op Piazza della Loggia. En dat allemaal dus door die straatjes uit de tijd van paard en wagen.
En dan heb je dus buschauffeurs die werken in deze plaats. En die moeten dus met een bus door die straatjes. En ja, dat is iets waar je aan moet wennen en waar je vanzelf goed in wordt, of anders volgt er vanzelf ontslag. Maar dat wil niet zeggen dat het niet knap is wat deze precisiereigers doen. Ga d’r maar aan staan…
Lees het artikel op de mobiele website