Iedereen kent d’r wel: de Karin. Die ene vrouw met een pittig kapsel, permanent op standje ontevreden, die standaard wil spreken met “de manager” omdat haar cappuccino één belachelijk schuimlaagje te weinig heeft. De term komt uit de VS, waar “Karen” symbool werd voor de zelfverklaarde koningin van de klachtenbalie. Denk: SUV voor de deur, kortpittig haar als gevechtshelm en een blik die zelfs de beste klantenservice-medewerker doet twijfelen of z’n leven nog zin heeft. Inmiddels is “Karin” ingeburgerd in Nederland en krijgt elke vrouw met teveel assertiviteit en te weinig relativeringsvermogen dit stempeltje keihard op haar voorhoofd gedrukt.
En ja hoor, de rest van de wereld heeft ook hun eigen versie. In Duitsland heb je de Beate, in Frankrijk staat Chantal berucht om haar drama-energie, en in Australië noemen ze zo iemand gewoon een Karen (want waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?). In Zweden is het vaak Ann-Sofie die de manager wil spreken, en in Engeland doen ze niet moeilijk: daar blijft het lekker bij Karen, want die naam is inmiddels net zo internationaal als een Big Mac. Kortom: waar je ook gaat, er loopt altijd wel een Karin rond die vindt dat de regels niet voor háár gelden.
Maar het begrip gaat soms verder dan de manager willen spreken, omdat er iets in haar ogen niet klopt. Nee, deze 'Karens' hebben een groot rechtvaardigheidsgevoel over alles. En dus kan het weleens zo zijn dat je bij de bagageband op een vliegtuig te maken krijgt met een heuse scheidsrechter. Via.
Lees het artikel op de mobiele website