Ome Steve weet het nog goed. Halverwege de jaren 90 was in Rotterdam de Nieuwe Binnenweg The Place to Be als je thuis ook een draaitafel had en misschien zelfs wel al hobby had om ook plaatjes aan elkaar te draaien.
Zo had je Basic Beat waar Ronald Molendijk in de winkel stond en waar je de platen kon kopen die in Nighttown werden gedraaid. Bij Triple Vision kon je jungle en lekkere Engelse breakbeat plaatjes scoren, maar de gabbers waren natuurlijk bij Midtown te vinden. Iedere DJ kocht daar zijn platen en het was vrij normaal dat je naast Mental Theo, Charly Lownoise, DJ Rob of The Darkraver een plaatje aan het luisteren was.
DJ Paul Elstak stond ook regelmatig in de winkel achter de toonbank en de platen van Rotterdam Records of Terror Trax gingen vaak zonder te luisteren mee naar huis, want je wist altijd dat Paul als label manager een goede keuze had gemaakt.
Je wereld bestond uit je Aussie, Nike Air-maxies en de gabbermuziek die je thuis aan elkaar draaide of onderweg bij je had op je gele Sony Walkman. De echte die-hards schroefde natuurlijk met een schroevendraaier hun Walkman op, zodat de hardcore nog sneller uit je oordopjes beukte.
Je had ook een hekel aan elke andere stroming dat geen gabber was. Zo kwam er die tijd veel Grunge muziek aan Seattle, maar die mensen waren depressief en wilde je niets mee te maken hebben. Een bekende plaat in die tijd was Mellow Moenie Mauwe van Bodylotion aka Neophyte en dat was hoe je ook dacht over elke andere plink plonk housemuziek, zoals Mellow. Ook aan de happy hardcore muziek die op de radio werd gedraaid had je een hekel, want dat was niet de muziek waar jij keihard op uit je stekker ging in de Energiehal in Rotterdam.
Het was dus in die tijd ook wel een schok dat de DJ's die je hard vond ook een graantje mee wilde pikken van de zogenaamde happy hardcore hype. Achteraf begrijpelijk vanuit het standpunt van die DJ's, maar in die tijd vond je het fantastisch dat Charly Lownoise en Mental Theo in de Rijnhal in Arnhem op een gabberfeest werden bekogeld, omdat ze zo scoorde met hun happy hardcore muziek. Het was daarom voor veel gabbers ook een bittere pil dat 'hun DJ Paul', The Godfather of Hardcore, ook de happy kant op ging. Om een andere titel te quoten uit die tijd 'Happy is voor Hobo's'.
Anyways, we zijn inmiddels jaren verder en het knappe is nog steeds dat DJ Paul Elstak een hele grote naam is en nog steeds volle zalen trekt. En daarom gaat er een boek over het leven van Paul Elstak komen.
Al bijna dertig jaar plukt Paul Elstak, godfather van de hardcore, de vruchten van zijn grootste hits Rainbow In The Sky, Luv U More en The Promised Land. Maar het succes had zijn prijs. In een openhartige biografie vertelt hij aan journalist Boris van Zonneveld over de onwaarschijnlijk moeilijke jaren die op dat succes volgden. Paul werd uitgekotst en bekogeld door het gabberpubliek, raakte aan de grond en belandde diep in de schulden, maar maakte ook weer succesvol zijn comeback.
Waar DJ Paul ook mede verantwoordelijk is voor de hit 'Amsterdam waar lech dat dan???' is hij na al die jaren toch een stuk minder kieskeurig geworden, want je kunt zijn boek bestellen op Amsterdam Books. Het moet toch niet gekker worden. Sterker nog, dat was 'vroegah' ook een reden om je uit te kotsen. (Thumbnail via)
Lees het artikel op de mobiele website